[ka.ra.o.ké] | کاراءوکي
Definisi : (karaoké) satu bentuk hiburan yg membolehkan individu (kumpulan) menyanyikan lagu terpilih (di khalayak tertentu) dgn iringan muzik yg sedia terakam dlm alat audio visual; berkaraoke bernyanyi dgn cara karaoke: pd malam itu kami ~ dgn beberapa orang teman. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ka.ra.o.ké] | کاراءوکي
Definisi : /karaoké/ satu bentuk hiburan yg membolehkan individu atau kumpulan menyanyikan lagu terpilih (di khalayak tertentu) dgn iringan muzik yg sedia terakam dlm alat audio visual. berkaraoke bernyanyi dgn cara karaoke: Utk menghibur hati, mereka ~. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)