Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ka.ra.té] | کاراتي

Definisi : (karaté) seni mempertahankan diri orang Jepun yg menggunakan tangan, kaki, siku, dan lutut sbg senjata. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[ka.ra.té] | کاراتي

Definisi : /karaté/ seni mempertahankan diri (berasal dr Jepun) yg menggunakan tangan, kaki, siku, dan lutut utk mengalahkan lawan. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata karate

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (3)

Kamus Bahasa Inggeris (3)

Istilah MABBIM (1)

Istilah Bahasa Melayu (1)

Kamus Thai Melayu Dewan (1)

Artikel Akhbar (1)

Ensiklopedia (1)

Buku (3)

Khidmat Nasihat (1)

Perkhidmatan +


Kamus Bahasa Melayu

KataTakrifSumber
karate/karaté/ seni mempertahankan diri (berasal dr Jepun) yg menggunakan tangan, kaki, siku, dan lutut utk mengalahkan lawan.Kamus Pelajar Edisi Kedua
karate(karaté) seni mempertahankan diri orang Jepun yg menggunakan tangan, kaki, siku, dan lutut sbg senjata.Kamus Dewan Edisi Keempat
kung fuseni mempertahankan diri (terutama­nya di kalangan orang Cina) yg mengandungi unsur-unsur judo dan karate.Kamus Dewan Edisi Keempat

Kembali ke atas