Stevens, Wallace (1879–1955) ialah pemuisi
Amerika. Dia menggambarkan manusia sebagai
makhluk yang hanya hidup di dunia tanpa harapan
untuk dihidupkan semula. Menurut pandangan
Steven, manusia setiap kali menghadapi alam yang
kelihatan tidak berbeza, ketentuan kematian
mereka sendiri, dan kesedaran mereka tentang
akhlak dan fizikal di sekeliling mereka. Manusia
diselamatkan daripada situasi magik yang
berpotensi dengan menggunakan imaginasi.
Imaginasi boleh memberi makna kepada
kekeliruan realiti. Imaginasi juga boleh menemui
keindahan dalam alam yang tidak berbeza
pemikiran tentang kematian dengan berasa takjub
kerana masih hidup. Stevens meneroka kebaikan
hidup yang berimaginasi dalam puisinya yang agak
mudah seperti “Sunday Morning” dan “The
Emperor of Ice Cream”, dan dalam puisi-puisi yang
lebih panjang, lebih kompleks seperti “The Man
with the Blue Guitar” dan “Esthétique du Mal”.