Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ki.dung] | کيدوڠ

Definisi : sj nyanyian, syair yg dinyanyikan, kekawin; ~ gereja lagu yg dinyanyikan oleh orang Kris­tian dlm gereja; tukang ~ penyanyi kidung; berkidung-kidung bernyanyi kidung: mereka ~ sendiri di buritan bahtera yg hanyut di tengah lautan; mengidung bernyanyi kidung: di tengah balai sama menari serta ~ manis berseri; mengidungkan menyanyikan, melagukan (kidung). (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata kidung

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (8)

Istilah MABBIM (2)

Istilah Bahasa Melayu (8)

Artikel Akhbar (6)

Artikel Majalah (4)

Ensiklopedia (1)

Buku (11)

Khidmat Nasihat (1)

Perkhidmatan +


Ensiklopedia

TajukSinopsisBidangKlasifikasi
KIDUNGKIDUNG, puisi yang digunakan pada zaman kesusasteraan Jawa Pertengahan, iaitu pada zaman kegemilangan Majapahit sehingga abad ke-17. Kidung juga dikenal sebagai tembang atau nyanyian.  Pada zaman kesusasteraan Jawa Kuno yang bermula lebih kurang pada abad ke-8 hingga  awal kerajaan Majapahit.  Bentuk puisi yang digunakan ialah ‘kakawin’ manakala dalam zaman kesusasteraan Jawa baru pula ialah `tembang macapat’.SASTERAKonsep

Kembali ke atas