[meng.Öaib.kan]/[me.ngaib.kan] | مڠاءيبکن

Definisi : 1. memberi aib, mencela, mencerca: ia selalu ~ jirannya; perbuatan yg ~; 2. menghina, menodai (nama baik), memberi malu: kadi memberitahu perem­puan-perempuan jalang itu bahawa mereka telah ~ agama Islam; (Kamus Dewan Edisi Keempat)