Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[men.sa.bit.kan] | منثابتکن

Definisi : 1. menentukan dgn pasti ber-dasarkan bukti (atau membuktikan) bahawa seseorang itu bersalah: kesalahan itu telah dapat disabitkan; 2. mengisytiharkan hukuman bersalah ke atas seseorang setelah didapati terbukti bersalah melakukan sesuatu kesalahan (jenayah dsb): keterangan saksi pendakwa adalah tidak mencukupi utk ~ semua yg tertuduh; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata mensabitkan

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (2)

Istilah Bahasa Melayu (3)

Kamus Thai Melayu Dewan (1)

Khidmat Nasihat (4)

Glosari Dialek Johor (1)

Perkhidmatan +


Istilah Bahasa Melayu

Istilah SumberIstilah SasarBidangSubbidangHuraian
الرضاعةpenyusuanAgama IslamFiqhPenyusuan yang mensabitkan hubungan nasab.
شهادة القصاصkesaksian qisasAgama IslamFiqhKesaksian untuk mensabitkan hukuman qisas (bunuh balas) ke atas seseorang yang telah melakukan pembunuhan.
Appeal ChamberKamar RayuanUndang-undangUndang-undang AntarabangsaBahagian di dalam mahkamah atau tribunal jenayah, dalam konteks undang-undang jenayah antarabangsa. Bahagian ini bertanggungjawab untuk mendengar rayuan bagi kes yang telah diputuskan oleh Kamar Perbicaraan. Contohnya, dalam sistem Mahkamah Jenayah Antarabangsa, Kamar Rayuan mendengar rayuan bagi kes yang telah diputuskan oleh Kamar Perbicaraan mahkamah yang sama. Rayuan boleh dibuat oleh pihak pendakwa atau pihak yang disabitkan dan dijatuhi hukuman. Rayuan boleh dibuat sama ada terhadap keputusan membebaskan atau mensabitkan tertuduh atau terhadap hukuman.

Kembali ke atas