| pencarut | orang yg suka mencarut. | Kamus Pelajar Edisi Kedua |
| pencarut | 1. suka mencarut; 2. orang yg suka mencarut. | Kamus Dewan Edisi Keempat |
| pencarut | orang yg suka mencarut. | Kamus Pelajar |
| carut | perkataan yg keji lagi kotor. ~-capai, = ~-marut pelbagai perkataan yg keji lagi kotor. mencarut menuturkan kata-kata yg keji dan kotor. pencarut orang yg suka mencarut. | Kamus Pelajar Edisi Kedua |
| carut | perkataan yg keji lagi kotor. ~ - capai, = ~ - marut pelbagai perkataan yg keji lagi kotor. mencarut menuturkan kata-kata yg keji dan kotor. pencarut orang yg suka mencarut. | Kamus Pelajar |
| carut | perkataan yg keji dan kotor (cabul): perkataan hamun dan maki, ~ dan cabul; ~-capai = ~-marut berbagai-bagai perkataan yg keji dan kotor; bercarut, bercarut-carut mengeluarkan perkataan yg keji dan kotor: sampai beliau ~; ~ bungkang Mn mencarut-carut, memaki-maki; mencarut, mencarut-carut mengeluarkan perkataan yg keji dan kotor, memaki-maki: kadang-kadang ~ dan meludah; mempercaruti memaki-maki orang dgn perkataan yg keji; carutan (perkataan, kata-kata) yg keji dan kotor, (kata-kata) yg cabul: penyair menjauhkan kata-kata ~ yg kasar; pencarut 1. suka mencarut; 2. orang yg suka mencarut. | Kamus Dewan Edisi Keempat |