Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[bang.sai] | بڠساي

Definisi : 1. rapuh dan buruk (kayu, rumah tua, dll), lapuk; 2. ki kurus kering (badan dll), tidak berisi (padi); nibung ~ bertaruk muda prb orang tua yg kemuda-mudaan. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata bangsai


Glosari Dialek Johor

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan AyatMaksud Ayat
bangsai[bAN.sAj]kata adjektifsepuas-puasnya.Bangsai si Mat ngabeskan arte bapaknye.[bAN.sAj si mAt NA.bes.kAn Ar.t« bA.pA/.ø«]Ahmad berbelanja sepuas-puasnya dengan harta bapanya.

Kembali ke atas