| keket | [ke.ket] | kata adjektif | berkenaan pokok yang tidak subur atau orang dan haiwan yang kurus. | Pokok-pokok kau ni tak penah buboh baje, mane tak keket. | [po.ko/.po.ko/ kAw ni tA/ p«.nAh bu.boh bA.dZ« mA.n« tA/ ke.ket] | Pokok-pokok engkau ini tidak pernah dibubuh baja, tentu tidak subur. |
| menyungko | [m«.øuN.ko] | kata kerja | menangkap udang geragau dengan menggunakan sungkur. | Kalau tebongkok-bongkok tu tengah menyungko le. | [kA.lAw t«.boN.kok.boN.ko/ tu t«.NAh m«.øuN.ko l«] | Kalau terbongkok-bongkok tu tengah menyungkolah tu. |
| tengko | [t«N.ko] | kata kerja | menterbalikkan dan mengetuk-ngetuk bekas untuk mengeluarkan sesuatu. | Pegi tengko tin biskot ni kat luwo, nanti rumah koto. | [p«.gi t«N.ko tin bis.kot ni kAt lu.wo nAn.ti Äu.mAh ko.to] | Pergi tengko bekas ini di luar, nanti rumah kotor. |
| eko becat [e.ko b«.tSAt] | [e.ko b«.tSAt] | | berkenaan buah padi yang separuh masak berwarna kuning kehijauan. Biasanya keadaan sebegini berlaku dalam tempoh lebih kurang sepuluh hari. Pada peringkat ini padi boleh dibuat emping. | Nak ketam apenye, padi tengah eko becat. | [] | Apa yang hendak diketam, padi baru separuh masak. |
| kobak | [ko.bA/] | kata kerja | mencangkul. | Jangan kobak kat situ, tanahnye bebatu. | [dZA.NAn ko.bA/ kAt si.tu tA.nAh.ø« b«.bA.tu] | Jangan mencangkul di situ kerana tanahnya penuh dengan batu. |
| kopok | [ko.po/] | kata kerja | tepuk perlahan-lahan, misalnya mententeramkan bayi. | Dah kene kopok, baru die tido. | [dAh k«.n« ko.po/ bA.Äu di.j« ti.do] | Sudah ditepuk perlahan-lahan, baru dia tidur. |
| maen kobe | [mA«n ko.b«] | | sejenis permainan tenteng. | Kite maen kobe, nak? | [ki.t« mAen ko.b« nA/] | Kita main kobe, nak? |
| boko | [bo.ko] | kata kerja | makan; sepah, tedas. | Keje malas, boko aje tahunye! | [k«.dZ« mA.lAs bo.ko A.dZ« tA.hu.ø«] | Kerja malas, makan sahaja tahunya! |
| kohot | [ko.hot] | kata adjektif | hangus. | Api besau sangat, abes kohot kue aku. | [A.pi b«.sAw sA.NAt A.bes ko.hot kue A.ku] | Api besar sangat habis hangus kuih aku. |
| temiko | [t«.mi.ko] | kata nama | bekas yang menyerupai perahu kecil dibuat daripada upih pinang yang berisikan sajian seperti telur, bertih dan sebagainya yang dihanyutkan di sungai atau di laut atau diletakkan di pangkal pokok di hutan. Amalan ini dipercayai oleh sesetangah orang boleh mengubati penyakit, ancak. | Tak payah le buang temiko lagi, bedose. | [tA/ pA.jAh l« bu.wAN t«.mi.ko lA.gi b«.do.s«] | Tak payahlah buang temiko lagi, berdosa. |