[te.lung.kup] | تلوڠکوڤ
Definisi : menelungkup berbaring di atas perut, menangkup, meniarap, tengkurap, lwn menelentang: dia berbaring di atas katilnya dgn ~ sambil menangis terisak-isak; menelungkupkan menjadikan menelungkup, menengkurapkan, meniarapkan; menelungkup-menelentangkan ki memberi pertimbangan yg saksama, mempertimbangkan; tertelungkup 1. (jatuh, terletak, terbaring) menelungkup, tertangkup, tertiarap: mukanya ~ ke tanah bermandi darah yg menggenang; 2. ki (jatuh) bankrap. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[te.lung.kup] | تلوڠکوڤ
Definisi : ; menelungkup terletak dgn bahagian hadapannya atau bahagian atasnya di sebelah bawah; berbaring di atas perut; meniarap: Puas menelentang dia mengiring, puas mengiring dia ~, tetapi matanya tidak juga mahu pejam. menelungkupkan menjadikan atau menyebabkan menelungkup; meniarapkan. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)