| tepeleot II | [t«.p«.lE.ot] | kata adjektif | 1. berkenaan dengan muka yang cacat secara semulajadi atau kemalangan | Muka dia yang tepeleot dari kecik tu dah elok lepaih kena belah. | [mu.kA di.jA jAN t«.p«.lE.ot dA.Òi k«.tSi tu dAh E.l l«.pAC k«.nA b«.lAh] | Mukanya yang cacat sejak kecil sudah elok selepas dibedah. |
| dai | [dAj] | kata kerja | memukul | Dia kena dai sampai muka tepeleoq. | [di.jA k«.nA dAj sAm.pAj mu.kA t«.p«.lE.o)Ö] | Dia kena pukul dengan tangan sampai muka cacat. |