| conggang | [tSN.gAN] | kata kerja | berpisah, berenggang; boconggang. | Dio orang tu memang susah nak conggang macam bolangkeh. | [di.j .ÄAN tu mE.mAN su.sAh nA/ tSN.gAN mA.tSAm b.lAN.kEh] | Dia orang itu memang susah hendak berpisah, macam belangkas. |
| boconggang | [b.tSN.gAN] | kata kerja | berpisah, berenggang; conggang. | Dio orang tu memang susah nak boconggang macam bolangkeh. | [di.j .ÄAN tu mE.mAN su.sAh nA/ b.tSN.gAN mA.tSAm b.lAN.kEh] | Dia orang itu memang susah hendak berpisah, macam belangkas. |
| diulumbai | [di.u.lum.bAj] | kata kerja | dihasut. | Dio tu, tak boleh nengok orang sonang, diulumbainyo orang tu, hinggo pocah bolah. | [di.j tu tA/ b.leh nE.N/ .ÄAN s.nAN di.u.lum.bAj.ø .ÄAN tu hiN.g p.tSAh b.lAh] | Dia itu, tidak boleh menengok orang senang, dihasutnya orang itu, hingga pecah belah. |
| monenggek I | [m.nEN.gE/] | kata kerja | kongsi bersama (tentang laba dan lain-lain), ambil peluang. | Dalam kojo kumpulan, dio tu monenggek yo kojoe, orang dapek dia pon dapek samo. | [dA.lAm k.dZ kum.pu.lAn di.j tu m.nEN.gE/ j k.dZ.E .ÄAN dA.pE/ di pon dA.pE/ sA.m] | Dalam kerja berkumpulan, dia itu menenggek sahaja kerjanya. Orang dapat, diapun dapat sama |
| sorau | [s.ÄAw] | kata nama | sial. | Budak puan ni ado soraue, orang ndak, dio tak ndak, dio ndak orang tak ndak. Nak baek, mandian ni bungo tujoh tolago. | [bu.dA/ pu.wAn ni A.d s.ÄAw.E .ÄAN ndA/ di.j tA/ ndA/ di.j ndA/ .ÄAN tA/ ndA/ nA/ bAe/ mAn.di.jAn ni bu.N tu.dZh t.lA.g] | Budak perempuan ini ada sialnya, orang hendak, dia tidak hendak, dia hendak, orang tidak hendak. Hendak baik, mandikan dia bunga tujuh telaga. |
| bodocap | [b.d.tSAp] | kata kerja | sebutan yang tiba-tiba, spontan. | Bodocap jo, dio mengato orang tu gilo. | [b.d.tSAp dZ di,j m.NA.t .ÄAN tu gi.l] | Spontan saja dia mengatakan orang itu gila. |
| monureh | [m.nu.ÄEh/] | kata adjektif | sempurna, bijak, pandai. | Orang sumo suko kek dio, sobab kojoe monureh. | [.ÄAN su.m su.k kE/ di.j s.bAb k.dZ.E m.nu.ÄEh] | Orang semua suka kepada dia, sebab kerjanya sempurna. |
| midi | [mi.di] | kata adjektif | sombong, tinggi diri. | Dio tu midi, bilo bokawan pilih orang. | [di.j tu mi.di bi.l b.kA.wAn pi.lih .ÄAN] | Dia itu sombong, bila berkawan pilih orang. |
| tocengkong | [t.tSEN.kN] | kata adjektif | duduk bertinggung di dahan, batang kayu dan lain-lain. | Dio tocengkong ateh tembok menengok orang lalu. | [di.j t.tSEN.kN A.tEh tEm.b/ m.nE.N/ .ÄAN lA.lu] | Dia duduk mencangkung di situ melihat orang lalu. |
| bogorah | [b.g.ÄAh] | kata kerja | bersoloroh. | Dio tu suko sangat bogorah sampe tak koring gusi orang mondongae. | [di.j tu su.k sA.NAt b.g.ÄAh sAm.pE tA/ k.ÄiN gu.si .ÄAN mn.d.NA.E] | Dia itu suka sangat berseloroh sampai tidak kering gusi orang mendengarnya. |