[be.ra.dab]/[ber.a.dab] | برادب
Definisi : 1. mempunyai (menunjukkan) adab, berbudi bahasa, bersopan: kelakuannya spt orang tidak ~; 2. telah maju tingkat kehidupan (jasmani dan rohani), bertamadun: bangsa-bangsa yg ~; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[be.ra.dab]/[ber.a.dab] | برادب
Definisi : 1 baik budi bahasanya; sopan: Orang yg ~ tidak akan meninggikan suara apabila berkata-kata dgn ibu bapanya. 2 telah maju tingkat kehidupannya. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)