[kén.cong] | کينچوڠ
Definisi : (kéncong) Mn serong, bengkok, miring, pencong; kasut ~ kasut yg hujungnya bengkok ke atas; mengencong menyimpang (bkn jalan dll), membelok; mengencongkan mengherotkan (bibir), membengkokkan; ~ perkataan orang memesongkan perkataan orang. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[kén.cong] | کينچوڠ
Definisi : (kéncong) sj tumbuhan (pokok), larak, pokok girah, Ellipeia (Popowia) nervosa; akar ~ sj tumbuhan (pokok memanjat), akar jangkang, akar larak, Fissistigma manubriatum. (Kamus Dewan Edisi Keempat)