[ke.rang.kéng] | کرڠکيڠ

Definisi : (kerangkéng) Jw 1. kurungan yg memakai pagar atau jari-jari besi (tempat binatang buas spt harimau dll), bilik penjara (utk orang salah); 2. sj kandang kanak-kanak. (Kamus Dewan Edisi Keempat)