[pén.cong] | ڤينچوڠ
Definisi : (péncong) erang-erot, tidak lurus, serong-merong; memencongkan mengherotkan, menyerongkan, membenyotkan. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[pén.cong] | ڤينچوڠ
Definisi : /péncong/, = ~-mencong tidak lurus atau tidak teratur letaknya; herot-berot. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)