Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ber.mun.cung] | برمونچوڠ

Definisi : 1. mempunyai mulut yg pan­jang; 2. bk berkata, bercakap; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
muncung (kata nama)
1. Dalam konteks pada haiwan
bersinonim dengan mulut, domol, luncung, paruh, jongor,

2. Dalam konteks pada benda
bersinonim dengan mulut, cerat, curat, cerompong, cucur, corot, monyong,

Kata Terbitan : bermuncung, memuncungkan,

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (28)

Istilah Bahasa Melayu (1)

Glosari Sains Untuk Sekolah (1)

Khidmat Nasihat (1)

Ensiklopedia (4)

Glosari Dialek Melaka (1)

Glosari Dialek Pahang (1)

Perkhidmatan +