[ce.ran.cang] | چرنچڠ
Definisi : (Hut) bahagian kayu yg pecah atau kumpulan selumbar yg tertinggal pd tunggul atau pd bahagian bawah pangkal balak selepas pokok ditebang; bercerancang, bercerancangan mencuar-cuar tajam atau tinggi, berceracakan: hutan itu kira-kira lima ekar telah dibuka dan bercerancangan tunggul-tunggul kayu. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ce.ran.cang] | چرنچڠ
Definisi : ; bercerancang mencuar tajam spt ranjau dll. bercerancang-cerancang mencuar-cuar tajam spt ranjau dll: Cerun-cerunnya curam dan pemandangannya ~ disebabkan oleh tindakan fros. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)