[ka.nun] | قانون
Definisi : undang-undang, hukum, peraturan; ~ adat hukum adat; ~ jenayah kanun keseksaan; ~ keseksaan undang-undang yg termaktub berhubung dgn perbuatan jenayah dan hukumannya; berkanun ditubuhkan, dibenarkan dsb mengikut statut atau undang-undang tertentu: organisasi itu merupakan sebuah badan ~; mengkanunkan menjadikan undang-undang, mewujudkan (mengiktiraf dsb) menerusi penggubalan undang-undang: Bahasa Melayu telah dikanunkan sbg bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi yg tunggal; terkanun termaktub dlm undang-undang, telah dijadikan undang-undang; pengkanunan perihal (tindakan, proses, dsb) mengkanunkan. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ka.nun] | قانون
Definisi : undang-undang; hukum; peraturan: ~ adat hukum adat. ~ jenayah kanun keseksaan. ~ keseksaan undang-undang yg termaktub yg berhubung dgn perbuatan jenayah dan hukumannya. berkanun diluluskan oleh undang-undang; menurut undang-undang yg diluluskan oleh Parlimen. badan ~ badan (spt Dewan Bahasa, MARA, UDA) yg ditubuhkan oleh kerajaan dgn kelulusan Parlimen utk menyelenggarakan sesuatu dgn mendapat bantuan kewangan drpd kerajaan. menganunkan menjadikan undang-undang: Bahasa Melayu telah dikanunkan sbg bahasa rasmi negara ini. terkanun telah dijadikan undang-undang; termaktub dlm undang-undang. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)