[ke.bo.do.han] | کبودهن
Definisi : 1. perihal bodoh, kebebalan, kedunguan, ketololan; 2. Jk kesalahan, kekeliruan; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ke.bo.do.han] | کبودهن
Definisi : sifat atau keadaan bodoh; kedunguan: Beliau tertawa memikirkan ~ Pak Kaduk yg mudik ke hulu ketika air surut. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)