[mem.per.tung.gang.kan] | ممڤرتوڠݢڠکن
Definisi : menjadikan bersetunggang, membalikkan (kepala ke bawah kaki ke atas), menjungkirkan: di situ diusahakannya mempertunggang supaya air keluar dr hidung dan mulutnya; budak itu ditunggangkan ke atas asap sabut kering itu; (Kamus Dewan Edisi Keempat)