[meng.ka.nun.kan] | مڠقانونکن

Definisi : menjadikan undang-undang, mewujudkan (mengiktiraf dsb) menerusi penggubalan undang-undang: Bahasa Melayu telah dikanunkan sbg bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi yg tunggal; (Kamus Dewan Edisi Keempat)