[me.nyon.dol] | مڽوندول

Definisi : 1. menolak (merempuh, melanggar dsb) dgn menundukkan kepala atau dgn muncung (bahagian hadapan sesuatu, tanduk dsb): lembu itu ~ budak yg sedang bermain-main; tanpa disengajakan, kereta­nya telah ~ kereta Adam sehingga kemik teruk di bahagian belakangnya; 2. me­nangkis bola dgn kepala, menanduk bola; (Kamus Dewan Edisi Keempat)