[pi.kau] | ڤيکاو

Definisi : ; berpikauan menjerit-jerit dgn tidak tentu arah (kerana takut dll); terpikau-pikau kebingungan dan menjerit­-jerit dgn tidak tentu arah: maka terkejutlah segala Bugis di dlm kubu itu ~. (Kamus Dewan Edisi Keempat)