Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ran.cung] | رنچوڠ

Definisi : berhujung lancip, runcing dan tajam (pensel dll); merancung 1. meraut (memotong, mengasah) supaya rancung; 2. semakin ke hujung semakin rancung: hujung kayu yg ~ . (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
rancung
Rujuk :runcing

Peribahasa

Putih di luar,
     kuning di dalam.

Bermaksud :

Baik pada lahirnya, tetapi hatinya jahat. (Peribahasa lain yang sama makna: Pepat di luar, pancung [= rancung] di dalam).

 

Lihat selanjutnya...(2)