[rang.gung] | رڠݢوڠ
Definisi : terkangkang (kaki, dua kayu yg membuat sudut, dll); meranggung 1. membongkok dgn bertopang pd kedua-dua belah kaki dan tangan; 2. duduk di atas lutut dgn kaki terkangkang dan tangan tertumpu ke depan; meranggungkan mencapai sesuatu dan meraih: ambil puan dr daraji, pandan di Jawa diranggungkan; ® rangkung I. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[rang.gung] | رڠݢوڠ
Definisi : sj pengait pancing yg diperbuat drpd tanduk yg berlubang (tempat memasukkan perambut), pelampung kail; (pandai) memainkan ~ (pandai) mencari peluang baik. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[rang.gung] | رڠݢوڠ
Definisi : ; burung ~ sj burung bangau yg jinak. (Kamus Dewan Edisi Keempat)