[réng.kél] | ريڠکيل
Definisi : (réngkél) ikatan atau rangkaian (buah-buahan dll) yg kecil: se~ manggis; berengkel, berengkel-rengkel 1. berangkai-rangkai (buah-buahan): manggis itu digantung berengkel-rengkel; 2. berekoran (orang berjalan): mereka berjalan berengkel-rengkel; merengkel membuat (mengikat, berjalan) berengkel-rengkel. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[réng.kél] | ريڠکيل
Definisi : /réngkél/ ikatan buah-buahan yg kecil-kecil (spt buah langsat, manggis): se~ manggis. berengkel dlm keadaan diikat; berikat (dlm rengkel). berengkel-rengkel berangkai-rangkai (buah-buahan dll). merengkelkan mengikat sesuatu supaya berengkel: ~ buah langsat. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)