| Salam 1 Malaysia, Tatabahasa Dewan, Edisi ketiga, muka surat 102 menyatakan bahawa golongan kata untuk perkataan 'ini' dan 'itu' ialah kata ganti nama tunjuk. Walau bagaimanapun, dalam binaan frasa nama (muka surat 371-372), perkataan 'itu' dan 'ini' diketegorikan sebagai penerang bukan nama penentu belakang. Penerangan ini agak mengelirukan saya kerana saya menjadi kurang pasti untuk meletakkan perkataan 'itu' dan 'ini' sama ada dalam glongan kata nama ataupun bukan. | Dalam tatabahasa sesuatu perkataan kadangkala mempunyai lebih daripada satu fungsi bergantung pada konteks ayat tersebut. Contohnya dalam ayat "Ini hasil nukilan penulis muda itu" kata "ini" berfungsi sebagai kata ganti nama tunjum, manakala dalam ayat "Orang itu yang balik awal", "itu" sebagai kata penentu yang hadir sesudah kata nama. | Tatabahasa | 13.03.2013 |
| Salam sejahtera, Saya ingin mengemukakan soalan tentang ayat majmuk pancangan relatif , "Pelajar yang gagal tidak dibenarkan untuk menyertai lawatan ke Sibu." Bagaimanakah caranya untuk memisahkan ayat majmuk ini kepada dua ayat tunggal ? Saya sukar untuk memisahkan ayat ini kepada dua ayat tunggal kerana ayat ini tidak mengandungi kata penentu belakang "itu" (contohnya: Pelajar yang gagal itu tidak dibenarkan untuk menyertai lawatan ke Sibu.) | Ayat 1: Pelajar yang gagal.
Ayat 2: Pelajar yang gagal tidak dibenarkan untuk menyertai lawatan ke Sibu. | Tatabahasa | 20.08.2013 |
| Assalamualaikum warahmatullah, Pertanyaaan berkenaan penggunaan "lain-lain hal" berdasarkan kaedah Hukum D-M, maka penggunaan yang betul ialah "hal-hal lain". Berdasarkan pengamatan saya hukum D-M dibuat berdasarkan penggunaan bahasa Melayu yang digunakan oleh orang Melayu, kaedah datang kemudian. Di sini, penggunaan bahasa Melayu banyak dipengaruhi oleh bahasa Arab secara khususnya dalam kaedah ini, jika dilihat pada kaedah "mausuf sifat" di dalam bahasa Arab. Dalam perkara ini, orang Melayu juga menggunakkan penggunaan yang meluas dengan menghubungkan M dengan D, seperti contoh di atas, "lain-lain hal" dan perkara ini adalah biasa dan mengikut nahu yang betul di dalam bahasa Arab iaitu berdasarkan kaedah "idafat ul-sifat ila al-mausuf." Jadi apakah asas penentu dalam membuat dasar atau hukum seperti Hukum D-M ini? Dan adakah tiada ruang untuk mewujudkan "Hukum Penghubung M-D" agar ianya lebih mengkayakan lagi kaedah dan tidak wujud penyalahan tatabahasa dalam penggunaan bahasa Melayu yang telah meluas dan telah lama digunakan (mungkin boleh dibuat kajian dalam rujukan Melayu lama), hanya berdasarkan kaedah yang masih boleh diperluaskan. Moga Allah memberikan kebaikan kepada pihak tuan. wassalam | Hukum DM ialah rumus dalam tatabahasa yang telah ditetapkan oleh ahli bahasa. Dalam Tatabahasa Melayu, yang diterangkan disebut atau ditulis dahulu sebelum yang menerangkan, contoh rumah baharu, kereta besar dan lain-lain. Untuk keterangan lanjut, sila rujuk buku Tatabahasa Dewan halaman 376 - 377. Cadangan tuan akan dikemukakan kepada pihak yang berkenaan. | Tatabahasa | 11.01.2013 |