Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu



Definisi : sj kuih (dibuat drpd tepung beras, santan, dan gula) yg digoreng dgn acuan tembaga, kuih goyang, kuih ros. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (8)

Istilah Bahasa Melayu (1)

Kamus Thai Melayu Dewan (1)

Glosari Dialek Johor (3)

Glosari Dialek Kedah (4)

Glosari Dielek Melaka (2)

Perkhidmatan +


Glosari Dialek Johor

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan AyatMaksud Ayat
tepong kusoi[t«.poN ku.soj] sejenis kuih daripada tepung gandum, gula melaka, santan dan setitik kapur sirih yang diadun bersama dan dikukus dengan loyang. Setelah masak, kuih ini dimakan dengan kelapa parut putih yang digaul dengan sedikit garam, kuih kaswi.   
kole kacang[ko.le kA.tSAN] sejenis kuih yang dibuat daripada tepung kacang hijau, santan dan gula yang dikacau hingga masak sebelum dituang ke dalam loyang. Apabila sejuk, kuih tersebut ditabur dengan tahi minyak sebelum dipotong.   
bronok[bÄo.no/]kata namasejenis kuih yang dibuat daripada biji sagu dicampur dengan air, gula pasir atau gula merah atau gula melaka dan dikacau dalam kuali. Setelah pekat dimasukkan ke dalam loyang dan apabila sejuk dipotong-potong dan digaul dengan kelapa parut.   

Kembali ke atas