Perdana menteri ialah ketua kerajaan. Ketua

negara – raja atau permaisuri di negara

pemerintahan beraja atau presiden di negara

republik – melantik perdana menteri. Di

kebanyakan negara, ketua negara hanya boleh

melantik pemimpin parti yang mempunyai suara

majoriti dalam badan perundangan atau kerajaan

campuran. Perdana menteri dan kabinet

bertanggungjawab kepada badan perundangan. Ini

bermakna perdana menteri dan Kabinet patut

meletakkan jawatan sekiranya badan perundangan

menolak peruntukan utama dasar mereka. Sistem

ini dikenali sebagai sistem kerajaan berkabinet

(lihat Kabinet ).

Duta ialah wakil peribadi ketua kerajaan ke

sebuah ibu negara lain.

Diraja ialah istilah yang digunakan untuk

menghuraikan kuasa dan harta benda raja

sebagai ketua kerajaan. Istilah ini dirujuk hanya

kepada jawatan yang disandang oleh raja dan

bukannya kepada raja itu sebagai seorang individu.

Mugabe, Robert Gabriel (1924– ), menjadi

ketua kerajaan Zimbabwe (dahulunya Rhodesia)

pada tahun 1980. Dia mengetuai parti politik

terbesar di negara tersebut iaitu Barisan Kesatuan

Patriot Kebangsaan Afrika, Zimbabwe (Zimbabwe

African National Union-Patriotic Front (ZANU–PF)).

Pada akhir tahun 1970-an, Mugabe membantu dan

memimpin puak nasionalis kulit hitam berjuang

untuk menamatkan

pemerintahan minoriti

orang kulit putih. Hampir

keseluruhan penduduk

Zimbabwe adalah orang

kulit hitam, tetapi orang

kulit putih menguasai

kerajaan dari tahun 1890

hingga tahun 1979. Lihat

Zimbabwe (Sejarah).

Ortega, Daniel (1945– ) ialah ketua kerajaan

Nicaragua dari tahun 1979 hingga tahun 1990. Pada

tahun 1979, dia dikenali sebagai pemimpin kerajaan

revolusioner apabila partinya, Sandinista National

Liberation Front, menggulingkan kerajaan Anastasio

Somoza Debayle. Ortega dilantik sebagai presiden

Nicaragua pada tahun 1984. Tempohnya sebagai

presiden berakhir pada tahun 1990, apabila dia

dikalahkan dalam pilihan raya presiden oleh Violeta

Barrios de Chamorro, pemimpin parti campuran

yang menentang pemerintahan Sandinista.

MAJLIS PENASIHAT KETUA-KETUA ANAK NEGERI, majlis penasihat hal ehwal peribumi. Majlis ini ditubuhkan di bawah Akta Undang-undang Pentadbiran Kampung 1913 oleh Syarikat Berpiagam Borneo Utara pada tahun 1915. Majlis ini dianggotai oleh gabenor sebagai presiden, setiausaha kerajaan, residen-residen dan pegawai-pegawai daerah sebagai penasihat, dan ketua-ketua anak negeri yang mewakili daerah masing-masing. Majlis ini bertujuan untuk meningkatkan lagi kecekapan para ketua anak negeri menjalankan tanggungjawab mereka, iaitu mengenal pasti masalah peribumi kesan daripada kesan daripada sistem pentadbiran British, dan juga sebagai wakil untuk menjalankan dasar kerajaan kepada peribumi.

Kor diplomatik terdiri daripada ketua-ketua

misi diplomatik seperti duta-duta dan menteri-

menteri yang mewakili kerajaan di luar negara.

Saljuk, Kerajaan, sebuah kerajaan yang

diasaskan oleh Dinasti Turki-Islam yang

memerintah Iran, Iraq, Syria dan negara Asia Kecil

pada abad ke-12 dan ke 13 M. Kerajaan Saljuk

dinamakan bersempena nama Saljuk, ketua dinasti

bangsawan Turki, iaitu al-Ghuzza al-Turkamaniyyah

yang pernah berhijrah dan membuat petempatan

di Bukhara. Seorang cucu Saljuk, Tughrul Bek telah

dilantik memerintah Khurasan pada tahun 429 H./

1037 M. Sewaktu kekuasaan Bani Buwayh di

Baghdad semakin lemah, lebih-lebih lagi setelah

mereka melakukan banyak kezaliman, khalifah

Abbasiyyah di Baghdad meminta bantuan daripada

al-Qa’im ibn Amrillah Tughrul Bek untuk

menghapuskan golongan tersebut. Tughrul Bek

segera mara ke Baghdad dan berjaya menewaskan

mereka. Sebagai membalas jasanya, khalifah

Abbasiyyah menganugerahkan gelaran raja kepada

Tughrul Bek sambil memberi kuasa pentadbiran

pada tahun 447 H./1055 M.

Sark (pend. 604) ialah salah sebuah Kepulauan

Channel kira-kira 110 kilometer di selatan England

dan 35 kilometer dari pantai Perancis. Sark hanya

kira-kira 4.8 kilometer panjang dan 2.4 kilometer

lebar. Sark merupakan negara berpemerintahan

sendiri yang terkecil di United Kingdom. Pulau ini

terbahagi kepada dua bahagian, iaitu Sark Besar

dan Sark Kecil, yang dihubungkan oleh satu jalan

daratan kecil yang dinamakan La Coupée . Banyak

teluk dan gua pantai terdapat di pesisir pantainya.

Cenuram menegak di sekeliling pulau ini. Traktor

adalah satu-satunya kenderaan bermotor

dibenarkan di Sark. Jenis alat pengangkutan yang

paling banyak ialah basikal dan kereta kuda. Sark

merupakan kerajaan gabungan feudal dan

demokratik. Seigneur Sark ialah ketua kerajaan.

Creaux yang terletak di timur ialah bandar utama

dan tempat pendaratan. Sark boleh didatangi

dengan bot dari Jersey, yang mempunyai

perkhidmatan pengangkutan air dan udara dari

England. Semasa Perang Dunia II (1939–1945),

tentera Jerman menduduki pulau ini.

Lihat juga Kepulauan Channel.

Safariyyah, Kerajaan (254–289 H./ 868–902 M.).

Kerajaan Safariyyah didirikan di bahagian selatan

Iran. Nama kerajaan ini bersempena dengan nama

Ya‘kub ibn al-Layth al-Safar, seorang yang berani,

yang mengambil kesempatan semasa kerajaan

Abbasiyyah lemah akibat bergolak politik serta

kekacauan yang semakin serius, yang dilakukan oleh

orang Negro. Dia memang bercita-cita untuk

menguasai kawasan selatan Iran, Parsi dan

Khurasan. Dia berjaya menubuhkan kerajaannya

selepas menjatuhkan kerajaan al-Tahiriyyah, dan

diiktiraf oleh Baghdad sebagai gabenor yang

merdeka. Namun, dia masih belum berpuas hati

malah bercita-cita untuk mengambil alih kedudukan

orang Turki di Baghdad. Kerajaan terpaksa akur

kepada kehendaknya apabila dia menyiapkan

angkatan tentera untuk tujuan tersebut. Justeru itu,

al-Safar diberi pengiktirafan sebagai gabenor di

wilayah Khurasan, Tabaristan, Jurjan, Ray dan Parsi.

Dia juga dilantik sebagai Ketua Polis Baghdad dan

Samarra’. Al-Safar masih belum berpuas hati. Dia

berhasrat untuk ke Baghdad dan mengambil alih

Baghdad yang merupakan pusat kekuasaan bangsa

Turki. Khalifah al-Muwaffaq tidak ada pilihan lain

kecuali bertindak memerangi al-Safar. Khalifah

mengetuai satu angkatan tentera lalu menyerang al-

Safar berserta tenteranya dan berjaya menewaskan

mereka. Al-Safar tewas kerana tenteranya berpaling

tadah dan menyertai tentera khalifah apabila mereka

melihat pasukan yang akan ditentang diketuai oleh

khalifah sendiri.