Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[me.nge.lu.kan] | مڠلوکن

Definisi : menjadikan kelu, menyebab­kan tidak dapat berkata-kata; ~ diri men­diamkan diri (tidak berkata-kata); (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[me.nge.lu.kan] | مڠلوکن

Definisi : menyebabkan tidak dpt berkata-kata; menjadikan kelu. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
 
kelu (adjektif)
1. Bersinonim dengan kemab: diam, bisu, bungkam, senyap, gagu,

2. Bersinonim dengan bingung: sangat bodoh, bahlul,

Kata Terbitan : mengelukan, terkelu, kekeluan,

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (7)

Khidmat Nasihat (1)

Perkhidmatan +